Devam etmez

The Matrix Revolutions (2003), Indiana Jones (2008), Terminator (2015) ve Gladiator (2024): Hepsi birer fiyasko oldu. Bu arada The Matrix Resurrections (2021) gibi “devamın devamı” işleri hiç konuşmuyorum bile.

İyi bir öykünün devamı çok ama çok nadiren anlam üretir.

Tekrar ise başkadır; aynı öykü nesiller boyunca ninelerimizin defalarca anlattığı masallar gibi yeniden ve yeniden aktarılabilir.

Pazarlama bu ikisini kesinlikle birbirinden ayırmalıdır.

Eğer elinizde "Top Gun: Maverick" gibi istisnai bir şans yoksa bir öyküyü bittiği yerden devam ettirmek büyük ihtimalle başarısız olacaktır.

Üç öykü

İyi öykü, rafine öykü ve viral öykü… Her biri farklı şeyler anlatır. Birincisi size uzun ve dokunulmaz bir hayat çizgisi sunar. İkincisi sizi niş bir konuma yerleştirir; kitlesel olarak ulaşmak zordur ama her lobide sizi karşılayacak birilerini garanti eder. Üçüncüsü ise steroid gibidir: Şiştiği gibi iner. Üstelik indiğinde, şişmeden önceki hâlinden daha çirkin bir duruma bürünür.

Bugün birinci öyküden çok az, ikincisinden haddinden fazla ve üçüncüsünden her köşede bulunur.

Az olan değerlidir.

İyi öykü azdır.

Gözlerine inanma

“Gözlerine inanamamak…”

Artık Türk Dil Kurumunun güncellemesi gereken bir deyimdir.

Çünkü artık gözlerine inanma. Önümüzdeki birkaç yıl içinde dijital ve basılı medyada gördüklerinin büyük bir bölümü gerçek olmayacak.

Peki, gözümüze inanamayacaksak neye inanacağız?

“Ateş olmayan yerden duman çıkmaz” atasözüne bağlı bir kültür için bu çok zor bir problemdir. Yine de her koşulda önce insana danışacağız.

Kim bilir, belki de yapay zekâ’nın hiç beklenmedik bir sonucu, insanların birbiriyle daha fazla iletişim kurmasına sebep olmak olur.