Erken

Erken, sorunlu bir kavramdır ve muhtemelen birçok durumda geç kalmaktan daha problemlidir. Mesela fırından bir şeyi erken çıkarmak aksine kıyasla tüm süreci baltalayabilir. Testleri tamamlanmamış bir ilacı piyasaya sürmek canlara mal olabilir. Erken varmak, yeri doldurulamaz bir boşlukta beklemektir. Erken hasat, ürünü külliyen murdar eder. Erken konuşmak veya davranmak, herhangi bir meselede başarı şansınızı sıfıra çekebilir. Erken zafer kutlaması bir faciaya dönüşebilir.

Erken, genellikle keyifli bir alan değildir. Bu düşünülerek mi seçildi bilmiyorum ama “Erken Seçim” doğru bir kavram değil.

Türkiye’nin bugün ihtiyacı olan şey erken değil; gerekli zamanı gelmiş, hatta geçmiş, olmazsa olmaz bir seçimdir.

Erken değildir.

İnanılmaz

Bu ülkede sadece siyaset kurumunun değil, temel ticari ahlaka dair neredeyse her

racon ve anlayışın yerle bir edildiğini bugün bir kez daha gördük.

Siyasetçinin, kendisine koltuk kazandıran parti kimliğini seçildikten sonra değiştirmesi; köprünün başındaki herkese “Siz ayı oğlu ayısınız” demenin başka bir biçimidir.

Gerçekten, farkında mısınız bilmiyorum ama ülke tam anlamıyla bir Jet Fadıl, Ponzi

dolandırıcılığı sarmalına girdi.

Çok acayip, akıl almaz şeyler yaşıyoruz.

Enkaz

Aslında en basit haliyle bir al-ver meselesi olarak seçime bakarsanız, bugün itibariyle Türkiye’nin içine düştüğü son derece absürt bir tablo görürsünüz: Problemleri çözmesi için oy verdiğiniz iktidar, vaat ettiklerini hayata geçirmek yerine yeni krizler üretti. Bu durum, neredeyse kesintisiz şekilde 14 yılı aşkın süredir devam ediyor.

Artık “Problem nedir?” sorusu bile anlamını yitirdi. İktidarın el değiştirmesi dahi başlı başına devasa bir çıkmaza dönüşmüş durumda. Slavoj’un V for Vendetta örneğinde olduğu gibi, “Tamam, iktidar gitti… peki ya şimdi?” sorusuyla karşı karşıya kalacağız.

Öyle büyük bir enkaz var ki, bu yükün altına girecek birini bulmak hiç kolay olmayacak.