Kolay yollar

Kolay yol bizim için sadece uygun bir seçim değil, bir yaşam biçimidir. Tüm bilgiye ve doğrulanmış sonuçlara rağmen, kanserojen teflon tavaları kullanmaya devam etmemizin arkasında da aynı eğilim vardır. Ve kötü pazarlama bunu sürekli yapar: Akıbeti umursamadan seçimleri kolaylaştırır. Kötü pazarlama için bu, fazlasıyla kolay bir satıştır.

Alternatif?

"Tabii ki, sorumluluk alıp doğru olanı yapmaktır."

Her zaman.

Geldi geçti

Türkiye’yi eleştirmek benim için artık anlamsız bir durum. Bu nedenle, eleştiriyi besleyecek içeriği de uzun bir süredir -belki bir yıldan fazladır- tüketmiyorum.

Eleştirinin (kritiğin) iki aşaması vardır. Birincisi, 'forecast' dedikleri aşamadır; dünkü veri ve bugünün aksiyonlarıyla yarının olası olumsuz sonuçlarını tahmin eder. Bugünden yarına dair uyarıda bulunur. Biz bu aşamayı geçeli yıllar oldu. İkincisi ise günceli eleştirir. Bu süreç çok yorucudur çünkü sabahtan öğlene, öğlenden akşama yanlış gözlem yapma olasılığınız çok yüksektir. İkinci aşama, Türkiye’de sevilen ve para kazandıran bir mesleğe dönüşmüştür.

Her iki eleştiri de gelişmiş toplumlarda sorumlulukla birlikte gelir. Bizde ise aksiyonun bile sorumluluğu üstlenilemez. Deprem yıktı, Bolu yaktı: Kim istifa etti? Kimse.

Kimi eleştireceksin?

Deli bunlar

Evden çalışma meselesi, Fanatik Sol'un çılgınlıklarından biriydi. İşe yaramadı. ABD’de, politik olarak kafası uyuşmamış şirketler dışında hızla terk ediliyor. Sebebi çok basit: Bunu talep eden insanlar "Ça-lış-mak İs-te-mi-yor!"

Bu, üretkenlikle falan ilgili değil. Bu ‘Getir gelsin’ tayfası, çok ilginç bir iş gücü. Şöyle düşünün: Tarım, altyapı, üretim/fabrikalar, ulaşım, kargo, hastaneler, güvenlik güçleri 7/24 çalışıyor. Ve bu hizmetleri tüketirken günde belki bir dakika bile düşünmeyen bu beyaz yakalı, ‘Ben çalışmak istemiyorum!’ diyebiliyor.

Delilik.