Özgürlük, genel itibarıyla bir temennidir. Maalesef hiçbirimiz tam anlamıyla özgür değiliz, olamayız. Çünkü öyle ya da böyle hepimiz bir yerlerde bir sistemin parçasıyız.
Diyebilirsin ki: "Düşüncede özgürlük her koşulda mümkündür!" Yanlış. Düşünce ancak ifade ve eylem ile anlam bulur. Eğer düşünceler ifade ve eylemlere dönüşemiyor ve sadece fikirde kalıyorsa, anlamsızdır.
Özgürlük, en büyük hayalimiz olabilir.
Elektrikli araba meselesi herkes için bir Pazarlama dönüm noktası ve dersi ihtiva eder.
Öncelikle şöyle bir döküm alalım...
Elektrikli arabalar içten yanmalı araçlara göre: 1'e 3 yakıt tasarrufu sağlar, 2'e 3 daha çevrecidir, 1'e 5 daha az bakım gerektirir. 100% daha güvenli, daha etkin, daha konforlu, daha hızlı ve daha ucuzdur.
Aklı başında olan herkes için seçim yapmak bu sıralamadan sonra çok kolaydır. Ancak Pazarlama için problem tam da burada başlar: Seçimlerin neredeyse 3'te 2'sini aklımız yapmaz. Yeniye karşı arzu ve deneyimlerimiz ana belirleyicilerdir.
Pazarlamanın her devrimsel üründe aşması gereken 2 temel engel vardır:
1- Tutku (Bu örnekte içten yanmalı motorlarlar ve -genellikle- erkekler arasındaki mistik bağ).
2- Bilgisizlik d.a. deneyim eksikliği.
Bu iki noktayı tam anlayıp talim etmeden, pazarlamaya girişme.
Bugün arzında sıkıntı yaşadığımız meslek grupları ve zanaatlerin hiçbiri yüksek yetenek gerektiren alanlar değildir. Neredeyse ekserisi sağlam bir pratikle herkes tarafından yapılabilir.
Yeteneğin aksine pratik bir seçimdir. Ciddi adanmışlık gerektirir. Ve geliştikçe yetenekmiş gibi hissettirir.
Duvar ustası, elektrikçi veya boyacı piyasasındaki kıtlık; devletin bu alanlara yönelmesi gereken potansiyel kişilerin seçimlerini kolaylaştırmasıyla aşılabilir.
Yetenek veya insan problemimiz yok.
Seçimleri arafta, "Ben ne olacağım?" sorusuna cevap bulamayan boş gezer problemimiz var.