Düşün düşün...

Yetişkin, sağlıklı bir bireyin gün içinde odaklı ve belirgin 6 binden fazla düşüncesi olur. Tüm bilinçli içerikler (tekrar eden, anlık fikirler vb.) ise 60 bini aşabilir.

Ancak diş fırçalamak dahil eylemlerimizin sayısı çoğu zaman 100’ü bile bulmaz.

Fikir boldur; aksiyon, az. Konuşan çoktur; yapan az.

Çöküş devam ediyor

Bu aralar bana “Çok karamsarsın!” diyen çok. Evet, muhtemelen öyleyim. Zaten perspektifimiz, duygu dünyamız ve kendi gerçekliğimiz, dış dünyayı nasıl tanımladığımız konusunda belirleyicidir. Kabul ediyorum; bu aralar karamsarım. Ama şundan emin olabilirsiniz: Türkiye ve bu MENA dediğimiz bölgeye dair gözlemlerim yaklaşık 10 yıla dayanıyor. Bu coğrafyayı, çoğunuzun memleketinizi ziyaret ettiğinizden daha fazla gezdim. Gördüm. Tanıdım.

Şimdi size tartışmalı, sansasyonel ve linç getirecek bir tanımlama yapayım:

Bana göre Türkiye, Osmanlı’nın devamıdır ve hâlâ çöküş dönemindedir.

Bu bölge toplumları, ölçek kavramını anlamakta ciddi şekilde zorlanıyor. Ve bana kalırsa bu patinaj daha 150–200 yıl sürecek. Bakın, bu coğrafyalar ne Rönesans’ı ne de Sanayi Devrimi’ni yakalayabildi. Hiçbir zaman da anlayamadılar. Aynı kafa yapısıyla, önlerine dayatılan sistemlerde istemeden, zorla koşturuldular.

Bu yazdıklarımı birileri 150 yıl sonra bir noktada okursa, “Ulan adam ne kadar haklıymış!” diyecektir. Teşekkür ederim arkadaşım.

Mutlu bayramlar.

"Artık bitti"

 AI’daki her gelişme bize “Artık bitti!” dedirtiyor.

Bu “bitti”ler arasındaki süre artık haftalarla ölçülüyor. İşin, birçoğumuzu en başından beri tedirgin eden tarafı da bu: Tempo.

Çok hızlı.

Bu çapta bir endüstriyel değişime bu ülke hazır değil.

Bakın, bu bir şaka değil: ABD’nin önümüzdeki 10 yıldaki en büyük silahı ordusu değil, Yapay Zeka olacak.

Biz ise çok ciddi bir ivme kaybettik.

Ticaretimizi baltaladık. İhracatımız çöktü. İç piyasamız kaos içinde. Durumumuz iyi değil. İnanın bana, karamsar göründüğümden daha kötü durumdayız.