Arabesk

Fransız kökenli bir kelime bu. Karamsarlığı konu eden Arabi müzik demek. Hiç müşterisi olmadım. Tabi her şeyden önce karamsarlıktan nefret ediyorum. Hatta karamsarlığın kültürleştirilmesi karşısında faşistleşebilirim. Diğer taraftan irrasyonel, sadist ve yenilgiyi kabul eden bir kişiliğim yok.

Son İran ziyaretimde 3-4 saatlik araba yolculuğu yapmak durumunda kalmıştım. Azeri şoför İbrahim Tatlıses hayranı biriydi. Yolculuk boyunca İbo’nun 50’nin üzerinde şarkısını dinledim. İki şeyin gerekliliğini fark ettim: Birincisi; birileri bu kültün ürettiği içeriği akademik düzeyde incelemeye almalıydı. İkincisi; bu kültün oluşturduğu miras enstitü seviyesinde kontrollü bir şekilde yok edilmeliydi. Birincisi bize toplumun psiko demografisini verecektir, bu çok önemli bir veridir. İkincisi bu kültün gelecek nesillere olası tahribatını önlemek içindir.

Şarkıların ekserisi aldatılmış, yenilmiş ve dolandırılmış bir gerizekalının kaybetmekte ısrar etmesini konu ediyor. Bakın mutlu şarkılarda bile (3 tanesini dinledim) kahraman ya kaybediyor yada röntgenci. Örnek olarak "Mavi Mavi" şarkısında çoşkulu bir girişle tam yılların özlemi son buldu derken şu mısra geliyor: “Şu gelen kimin yari?” Kahramanımız yine loser.

Evet, gerçekler acıdır. Evet, bu dünyada kesintisiz mutluluk yoktur. Evet, zafer her zaman mümkün değildir. Evet, acı çekmek olasıdır. Ancak tüm bu olumsuzlukları bir huya dönüştürmek ciddi psikolojik sorunların varlığını gösterir.

Genç neslin bu loser kafasından uzak tutulması ve korunması gerektiğini düşünüyorum.