Dünden bugüne

Türkiye’nin nasıl bu hale geldiğini geriye dönük, yani retrospektif olarak, harika özetlerle size anlatabilirim. Tabii ki, ne hale düştüğü konusunda bir bilinç kazandıysanız. Ancak inanın ki, bunu benim ya da başkalarının yapmasına gerek yok.

Bugün teknolojinin, ekonominin ve politikanın aldığı yön; Amerika’nın “yumuşak güç” dediğimiz noktadan nasıl bu hale geldiği; Avrupa’nın eşiğindeki savaş ve Çin’in içine düştüğü krizler bize şunu anlatıyor:

Hiçbir şey dünden bugüne değişmez. Her şey zaman alır.

Bize yarınlar için akıl almaz hayaller satanlara kandık, çünkü sabırsızız. Bu yüzden, fırsat geldiğinde doğru adımları atamıyor ve baskı ile yüzleştiğimizde dağılıyoruz.

Bir dipnot: “Çökecek, bitecek” dediğimiz ABD’nin bugün hâlâ akıl almaz bir güce sahip olduğunu gözlemliyoruz.

Nezaket

Birine bir fikir hediye etmek...

Ya da bir bağ kurmak.

Bir teselli sunmak.

Bir hüsnüzan göstermek.

Belki de komik bulmadığın ama içtenlikle yapılmış bir şakaya tebessüm etmek.

Başarısız bulduğun bir girişime omuz vermek belki de.

Öyle ya da böyle, hepimiz bir gün şunu anlayacağız:

Saygılı, nazik ve ince düşünceli olmak, zeki ya da haklı olmaktan daha değerlidir.

Yandık

Gençler, bilmem farkında mısınız ama Sora’nın aplikasyonu ABD’yi kasıp kavuruyor.

İşler bundan on yıl sonra ya da yarın değil; bugün çığırından çıkmaya çok yakın.

Bunu devletlerin ciddi bir şekilde ele alması için artık zaman geçti.