Yaptığın iş her ne olursa olsun, motivasyonun düşükse şunu aklından çıkarma:
Başka bir yerde, seninle aynı işi yapan insanlar inanılmaz bir motivasyon ve hırsla çalışıyorlar. Ve şüphen olmasın, seni canına okuyacaklar. En iyi ihtimalle o kadar başarılı olacaklar ki, sen kendini daha da kötü hissedeceksin.
Motive ol. Tanımadığın herkesten daha çok.
Hayırlı pazarlar.
Sen kolandan bir yudum alabil diye, ülke genelinde ve global ölçekte 123’ten fazla aşama gerçekleşir. Hammadde tedariğinden üretim operasyonlarına, oradan lojistik ve perakende deneyimine kadar onlarca mikro adım, senin arzu ve seçme eğilimlerinden tamamen bağımsız olarak senin için çalışır.
Coca-Cola, bir şişe kolanın evine ulaşabilmesi için her adımda onlarca, bazen yüzlerce problemi çözer. Ama Coca-Cola bunu dile getirmez. Starbucks da aynı şekilde.
Çünkü bu, bir tüketici olarak senin problemin değildir (hatta “sürdürülebilirlik” gibi ortak sorumluluklar bile, tüketicinin omzuna yüklenmiş bir pazarlama düzenbazlığıdır).
Coca-Cola’nın -diğer birçok aklı başında şirket gibi- yaptığı şey, senin duygularınla konuşmaktır. Kamuoyuna bir sorunu satmaya çalışmak ise, çoğu zaman içgüdülerimizin pratikte ne kadar şaşırtıcı derecede mantıksız olduğunu görmezden gelmeyi gerektirir. Mesela, sigara meselesine bak: Hangi kamu spotu işe yaradı?
Biz kararlarımızda rasyonel varlıklar değiliz.
Ürününüzü, insanların içinde yankı uyandıran bir hikâyeye dönüştürmeden pazarlama şansınız yoktur.
AI ile ilgili bizi en sistematik ve doğru şekilde uyaran kişi her zaman Geoffrey E. Hinton oldu. Nobel ödüllü fizikçinin kaygılarında ikinci sırada “Dezenformasyon ve Manipülasyon” yer alıyor. Bu kaygı, doğrudan “Varoluşsal riskler” ile bağlantılı.
Sora 2’yi test etme fırsatım oldu. Gerçekten çok sorunlu alanlara doğru ilerliyoruz.
Hikâyelerin biçimi, inanç skalamız ve gerçeklik algımız ciddi ölçüde değişecek.
“Neyin gerçek olup olmadığı” sorusunun bizi sağlıklı bir geleceğe taşıyacağına dair şüphelerim giderek derinleşiyor.