Trump bugün Erdoğan’a “highly opinionated” dedi. Yani dik kafalı; yumuşatmak gerekirse, ön yargılı. Ondan sonra da soracağı sorular öğretilmiş bir basın ordusuna verdiği cevaplarla şunu gösterdi: Kendinizi fazla önemsiyorsunuz.
Bunun bizim için, kültürümüz için her zaman geçerli bir eleştiri olduğunu düşünmüşümdür. Bu tavır bizi kasıntı ve pasif kılıyor.
Kendimizi gereğinden fazla ciddiye almak…
Bu hastalıktan kurtulamayız.
Bugün Süpermen'in aslında Musa'yı temsil ettiğini çok yalın ilintilerle anlatan bir yazarın videosunu izledim.
Süpermen öyküsünün özünde bir Yahudi güzellemesi olduğu sır değil. Yaratıcıları Jerry Siegel ve Joe Shuster, ikisi de Doğu Avrupa Yahudileri. Ancak alıntı yaptığım yazarın özeti çok hoşuma gitti.
Sıralamak gerekirse:
-Ebeveynlerinin çaresizlik içinde verdikleri son bir karar ile sepette dünyaya gönderilen bir bebek (Hz. Musa da sepette Nil Nehri'ne bırakılmıştı)
-Kökeninin ne ve kimler olduğunu bilmeden büyüyen bir çocuk (Hz. Musa'nın çocukluğu gibi)
-Süpermen'in orijinal ismi Kal-El. "El" İbranice dilinde Tanrı demek, "kal" de hızlı.
-Klark Kent'in entelektüel, kalın gözlüklü kişiliğinin arkasında aslında gizlenen, Avrupa'daki baskı ve soykırımdan kaçan bir Yahudi.
-Peki ya Süpermen'in kayıp dünyası? Kripton? Tabii ki, vaat edilmiş topraklar.
Ve bu son noktaya yazarlar bir güncel kritik getirerek hikâyeye yön veriyorlar: Her göçmüş jenerasyon gibi, Süpermen de Kripton'u yeniden inşa etmek derdinde değil.
Velhasıl, Süpermen asimile olmuş, Amerikanlaşmış bir Musa portresinden ibaret.
Öyküler...
Pazarlamana yön verir.
Onlarsız yapamayız.
Tutarlı ve güçlü bir şirket olmanın arkasında, her açıdan ele alınmış sağlam bir Pazarlama stratejisi vardır.
Bunun için de dev bir işletmeye sahip olmanıza gerek yoktur. İyi bir hikâyeyle desteklenmiş bir girişim olmanız yeterlidir. Ancak nihayetinde en uç noktaya ulaşabilmek için başlamanız gereken yer bellidir: Pazarlama.
Aksinin %100 başarısız olacağına dair sizi kolaylıkla ikna edebilirim.