Zorba

Bugün yine birilerinin diğerlerine yapılmış darbeyi yeterli bulmadığı ve diğerlerinin birilerine yapılan darbelere yeteri kadar itibar etmediği, uzlaşısız bir zorbalar günü yıl dönümündeyiz.

Her darbe bir zorbalıktır. Bu, geçen gün sizin için alıntıladığım Plato’nun devlet düşüncesinde, “Sen kim oluyorsun kardeşim?” sorusunda hayat bulur.

Zorbalık ise -sakın hataya düşme- bir zihniyet meselesidir ve mikro seviye olan aile eğitiminden başlar. Bugün trafikte, ticarette, bürokraside, medyada, hukukta ve hayatın her alanında gördüğümüz zorbalık, bir kültür meselesidir. Ve bazen, görünenin ve sanılanın aksine, zorba daha cesur, daha girişken veya daha gözü kara değildir.

Zorba, pire için yorgan yakan bir korkaktır.

Arabasından yere çöp atan her zorba, yarın bir başka darbe girişiminin fitilini tetiklemek için gerekli zihni sıkıntılara sahiptir.

Bu nüansın farkına varmayıp zorba değil insan yetiştirmediğimiz müddetçe, başımız beladan kurtulamayacaktır.

Bireysel

Repliklerini ve her anını yazdığın o çocuğun sahneye ilk çıktığında dili tutulacaktır. Ve eğer biraz fazla zorladıysan sahneye çıkarmayı bile başaramayacaksın. Bundan emin olabilirsin.

Doğaçlama öğrettiğin çocuk?

Evet, belki yuhlanacak, belki alkışlanacaktır: Ama nihayetinde kendi oyununu oynayacaktır!

ABD bugün neden dünya lideri, biliyor musun? Çünkü insanını kendi oyununu oynaması için yetiştirmiş ve koşulları ona göre tasarlamıştır.

Sana bir ekonomik analoji daha yapayım.

Çocuk yetiştirme modeli:

Tam kontrol = Ekonomik daralma.

Bireysellik = Belki biraz volatil, ama büyüme potansiyeli çok yüksek.

Bırakınız yapsınlar!

Sonuna kadar

Bugün kasada fırın pişirme kağıdı aldım.

Rafından değil; kasanın dibinde, köşeye sıkıştırılmış tezgâh üstünden. Ait olmadığı yerden.

İş gördü mü? %100.

Neden? Çünkü doğru pazarlama bunu yapar: Kendini hatırlatır. Kendini gösterir. Bazen olağan, bazen de hiç beklenmedik yerlerde.

Bu efordan -yani pazarlama yapmaktan- vazgeçmemelisin.

Sonuna kadar.